EL VIENTO DE UMANAK
El viento de Umanak
El viento que no viene de ningún sitio ni va a ningún lugar, el viento que en ocasiones sopla sobre las cabezas de algunas personas, y les deja la chispa, la genialidad, o la locura genial que les lleva a desafiar los límites establecidos, visibles o invisibles y adentrarse en lo increíble, en lo sublime. El viento, el viento de Umanak, que debería un día rugir sobre todos nosotros, y permitirnos poseer la chispa, la genial locura de vivir con dignidad.
miércoles, junio 01, 2005
Desazón
.


Pues si.

Hace ya un tiempo que arrastro una ligera desazón.

Descartada la neurastenia primaveral ( digo descartada por que ya noté ciertos síntomas allá por Navidad), y siendo como es, que las cosas parece que vayan rodando o como lo decía soberanamente El Barrio en su Ángel Malherido: “ …me sobran los motivos para ver la luz del día azul…”, no sé donde buscar los orígenes o el catalizador de esta especie de estado alterado.

Se manifiesta la cosa, mayormente, en un dejar para mañana lo que puedo hacer hoy, en no archivar y guardar los papeles, dossier y documentos con el celo y primor con que lo hacía no hace mucho, en posponer una y otra vez lecturas que antaño devoraba con sublime fruición., y en una vagancia si bien, no desmesurada, si ciertamente instaurada.

Aunque actividades como el buen yantar, el menor cunar y el mejor reír, no se han visto menguadas en su desarrollo.

No sé, supongo que me pasará, como muchas cosas en esta vida, que me da por ahí hacer o no hacer sin motivo aparente, simplemente por eso, porque me ha dado por ahí.

Pero si que me gustaría investigar, aislar y determinar las causas, para, en un futuro, si vuelve a ocurrir, estar por lo menos, mejor enterado.

Se afianza poco a poco, un leve pensamiento inducido por el Diablillo Cojonero de las Malas Ideas que me susurra al oído, mientras el Angelillo, desde la antípoda craneal, manifiesta:
-¡Manda Huevos!-

A lo peor me da por hacerle caso al bichejo.

Y voy, y me compro un traje gris con su corbatilla.

Y ya me convierto , según el dictamen de susodicha criatura malvada, en un completo y bien caracterizado hombre anodino.


Y del mismo color que el traje.



.
Así hablaba Kaloni, el navegante a eso de las 11:47 a. m.  
12 Comments:
  • At 1:13 p. m., Blogger Elisabeta said…

    No por favor! no escuches al diablillo y nada de traje gris...además como bien dices si para el buen yantar,menor cunar y mejor reir aún no sufres esa desazón...¡no esta todo perdido!Es imposible que te conviertas en un anódino hombre.Besitos

     
  • At 4:50 p. m., Blogger pebelcita said…

    traje gris con corbatita sosona de oficinista.
    Pero se puede ir de traje de chaqueta y parecer un "latin lover", en lugar de un hombrecillo gris sin chicha ni limoná...tú tienes el poder de ser lo que quieras ser.
    Al final, todo, es cuestión de actitud ante la vida, el poder está en tí.

     
  • At 5:01 p. m., Blogger pebelcita said…

    Oye me había dado cuenta hace tiempo....pero se me había olvidado decirtelo, Kaloni es un nombre hawaiano.
    Has estado allí??,yo estuve allí...pero ahora cuando lo recuerdo, es como si hubiera sido un sueño en mi vida. Aquello es el edén.
    un saludo, que esto del nombre hawaiano, me ha llegado al alma.

     
  • At 6:35 p. m., Blogger cris said…

    ¿La astenia primaveral desde Diciembre?...raro,muy raro...
    ¿Y no será que estás hasta los webs del Work?(lo mío es que son los idiomas, oye)
    Lo digo mayormente porque esos síntomas en tí me suenan de otras veces...

     
  • At 7:08 p. m., Blogger Noe_Izumi said…

    Animo! Yo tambien tengo unas malas rachas de vez en cuando... algo se me habra escapado por mi blog... pero siempre se sale adelante

     
  • At 10:14 p. m., Blogger Isthar said…

    A veces hay razones que se esconden detrás de nuestros sentimientos y pensamientos, aunque no sepamos cuáles. Pero en otras ocasiones, por más que busquemos, se nos escapan los motivos. Si llega ese caso, no te tortures, a veces simplemente es parte del ciclo de la vida.

    Y nada de dejarse caer al lado oscuro ;)

     
  • At 10:57 p. m., Blogger illa said…

    Uf! ùes todo eso que dices yo lo hago normalmente..:s
    Desazonada me hallo, vamos a tener que ir los dos a por trajes grises, al menos nos haremos compañía;)

     
  • At 8:41 p. m., Blogger Unknown said…

    Pues chico, ya somos dos que estamos en mala época, aunque yo por suerte tengo una Norda que se preocupa por mi y me anima :)

    Eso y para un breve momento de descanso mental, un comic de Estela Plateada basante gordo que he encontrado hoy ;)

     
  • At 12:56 p. m., Blogger Bachiller said…

    Yo creo que es la regla de los tíos, que nos viene periódica y exactamente cuando nos sale de los cojones (por algo es de los tíos).

     
  • At 4:54 p. m., Blogger Ismene said…

    Mi Kaloni,cuanto tiempo sin pasarme,lo siento pero últimament esnte los exámenes y todo...no soy persona.

    Weno,yoc reo q lo raros ería q no te sucediera xD,más q nada lo digo porq no siempre vamos a stara cativos y con ganas de hacerlo todo,además me solidarizo cntigo porq estoy iwal...q no tengo ganas de nada,peor lo mio si q creo q es la astenia primaveral y veranigea ;).
    Tú relájate que cuando se tenga q ir se irá.Y weno,siempre me han dicho q es más interesante lo q dice el demonio...escucha a los dos por si acaso :).
    Muxisimos besos!!

     
  • At 5:45 p. m., Blogger Bito said…

    Dejate estar un poco apagado, quizas te venga bien. En momentos asi uno es capaz de entender y pensar cosas que con los ruidos de la algria y el dia pasan desapercibidas. Aprende a encauzar tu apatia, y sacarle provecho. Son buenos momentos, aunque no lo parezcan.

     
  • At 10:08 p. m., Blogger Unknown said…

    Soy de los que defiendo el efecto positivo de las desazones.
    Somos algo más que cerebros programados socialmente. La desazón viene de notar que lo que hacemos en la vida se está apartando de "algo" que sentimos más profundo, más cercano a lo que se podría llamar el sentido de nuestra vida.

    Entonces, no se trataría de esperar a que pase esta "anormalidad" para volver a lo cotidiano, eso que se supone que es lo que "hay que vivir"

    Quizá tengas que dar un giro a tu vida. Puede ser que haya llegado el momento de dejar una cierta manera de ver y vivir.

    Un abrazo!

     
Publicar un comentario
<< Home
 
 
Eslora

Name: Kaloni
Home: Valencia, Spain
About Me:
See my complete profile
Se dijo
Se dijo
Shoutbox

Qui dabat olim imperium, fasces, legiones, omnia, nunc se continet atque duas tantum res anxius optat, panem et circenses.

Buena Gente
Modelismo Naval
Guitarra
Saxo
Contabilidad
Comic
Bravo por la Música

Powered by

Blogger Templates

BLOGGER

Creative Commons License
Esta obra está bajo una licencia de Creative Commons.